व्यथा सर्व सामान्य जनतेच्या कुणीही सोडविण्यासाठी पुढे येईना

व्यथा सर्व सामान्य जनतेच्या कुणीही सोडविण्यासाठी पुढे येईना शामसुंदर सोनवणे व्यवस्थापकीय संपादक नेशन महाराष्ट्र  काल कामानिमित्त तालुक्याला ...

व्यथा सर्व सामान्य जनतेच्या कुणीही सोडविण्यासाठी पुढे येईना

शामसुंदर सोनवणे
व्यवस्थापकीय संपादक नेशन महाराष्ट्र 

काल कामानिमित्त तालुक्याला जायला निघालो तेवढ्यात मित्राने मागून आवाज दिला कुठं मि म्हटलं तालुक्याला मेन ऑफिस ला थोड काम आहे मग त्यानं ही मान डोलावली व इशारा करीत म्हटलं मी येवू का मला हि थोडं काम आहे मग आम्ही अकरा वाजेच्या सुमारास निघालो बघता बघता तालुक्याला पोहचलो कार्यालयाच्या आवारात एक वयोवृद्ध डोक्यावर थोडी मळकट पांढरी टोपी हातात काठी टेकवत टेकवत व्यक्ती घाम पुसत निंबाच्या झाडाखाली उभी होती मी गाडी (मोटारसायकल) त्यांच्या बाजूला उभी केली सहज विचारलं काय आजोबा काय काम काढलत त्यावर त्यांनी हळूच आवाजात म्हटले पगार सुरू करायला आलोय व रेशनकार्डात नातवंडाच नाव टाकायला दिलंय मग मी म्हटलं झालय का काम ते हात हलवत नाही म्हणाले पगार मिळावा याकरिता दोन, तिन वेळा यावं लागेल कागदपत्रे समजत नाही म्हणून होईल फेरी असं म्हणत मी त्यांचा निरोप घेतला मग माझा मोर्चा मि शहरातिल दुसऱ्या कार्यालयाकडे वळवला असे एक ना अनेक प्रसंग मला डोळ्यासमोर येवू की शासकीय कार्यालय, स्थानिक स्वराज्य संस्था,बॅंक येथे सर्व सामान्य माणसाला किती पायपीट करावी लागते याला कारण काय 

मग मात्र माझ्या लक्षात आले की याला जबाबदार आपण हो हो आपण एक दोन अधिकारी वगळता सगळेच सारखे नसतात याकरिता सर्वांना या दोन चार अधिकारींन मध्ये धरणं योग्य नाही कारण बाकीचे अधिकारी छान भुमिका निभावतात कर्तव्यात कसूर करत नाही सल्ला हि छान देतात पण मि ज्या विषयाला हात घातला आहे तो म्हणजे आपलं कर्तव्य असुन ही जे जबाबदारी व्यवस्थितरीत्या पार पाडत नाहीत अशांसाठी आज मी हा विषय मुद्दामच घेतला

बारिश की बूंदे भले ही छोटी हो मगर उनका लगातार बरसना नदी का रूप ले जाता है इस प्रकार हमारे छोटे-छोटे प्रयास भी हमारी जिंदगी में बहुत बड़े परिवर्तन कर सकते हैं।

आज आधी सारखं काहीच राहिले नाही असं आपण सतत म्हणतो हो आणि ते सत्य पण आहे याला कारण म्हणजे तुम्ही व मी आज आपल्या परिसरात वेगवेगळ्या प्रकारचे उपक्रम आपणास पहावयास मिळतात पण वास्तव असं आहे की हे बदल होतात विकासामुळे आता तुम्हाला प्रश्न पडला असेल येथे विकासाचा काय संबंध , पण हो संबंध आहे तो मुजोर अधिकारी यांच्या खिशातिल विकासाचा हा विकास तुमच्या माझ्या मुळेच झाला आपलं काम नाही झालं (मुळात हे लवकर करत ही नाही) म्हणून म्हणावं लागतं अरे विकास गेला कुठे ते कळतंच नाही आरे बाबा विकास तु आहेस कुठे येतोस का आमच्या सोबत असे म्हणावे लागेल  

(मी असे नाही म्हणत की सर्वच अधिकारी असे असतात )

माझ्या लिखाणातुन कुणाचे मन दूखावू शकत तर कोणी दूरावू शकतो पण आपण कुठवर विषय नाही काढायचा मित्र म्हणा भाऊ  यांना मला दुखवायचं नाही पण मनातल कुठं तरी मांडाव कुणाला तरी सांगावं म्हणून आज मुद्दामच या विषयाला हात घातला

आज जनतेला किती समस्या असतात कोणत्या ना कोणत्या समस्येला सामोरे जावे लागते माझे स्वतः काही स्थानिक स्वराज्य संस्थांमध्ये, शासकीय कार्यालयात जाणे येणे होते यामुळे मला येथील अनुभव थोडाफार तरी आहे सर्व सामान्य माणसाला किती समस्या निर्माण होतात याची जाणीव होते परत मी  काल परवा  एका स्थानिक संस्थेत भेट दिली होती तर नागरिक विविधकामांसाठी हेलपाटे मारतात परंतु खुर्चीवरचा अधिकारी मात्र तोरातच असतो गेल्या वर्षीचें, महिन्याचे प्रकरण निकाली काढत नाहीत कर्तव्यात कसूर करतात आपला आजचा दिवस कसा चांगला जाईल याची वाट पाहतात अश्या अधिकारी वर कारवाई होणे गरजेचे झाले आहे आपण यांना समजुतदारपणाची भुमिका घेवून मोठे करतो व हेच आपल्या जिवावर मोठे झालेले स्वतः ला का खुर्ची सम्राट समजतात अशा खुर्ची सम्राटांना वेळीच जाण करून देणं गरजेचं झाले आहे असे माझे मत आहे या करीता सर्व सामान्य माणसाला एकत्र येणे गरजेचे आहे आज प्रत्येक कार्यालयात जा, संस्थेत जा,बॅंकेत जा, खुप दयनीय अवस्था करून ठेवलीय या अधिकारींनी सर्व सामान्य माणसाला असं हिणवलं जात जसकाही यांनी कुणाची फसवणूकच केली आहे नागरिक खुर्ची वरील साहेबाला आदराने आपल्या कामाचे काय झाले विचारतात तर हे मुजोर अधिकारी त्यांचे कडे न पाहिल्या सारखे करत रागात उत्तर देतात जसं काही आम्ही यांचे घोडं मारलंय हे कुठं तरी थांबायला हवे यासाठी जाणकारांनी जागृत होणे गरजेचे आहे अशा मुजोर अधिकारींना आपण मालक आहोत व तुम्ही आमच्या सेवेकरीता या सेवेत आहात याची जाणीव करून देण्याची वेळ आली आहे असे माझे प्रखडमत आहे ह्या अधिकारींना माहिती अधिकार कायद्याच्या चौकटीतच खेचण्याची वेळ आलेली आहे  ज्या सामान्य जनतेच्या जिवावर हे लोक मोठी होतात त्यांना किमान प्रेमाने बोलायला काय हरकत आहे अधिकारींनी आपुलकी ने विचारलेले दोन शब्द सामान्य माणसाला दिवसभरात झालेल्या दगदगीवर त्रासावर मायेची फुंकर घालण्याचा अनुभव करून देते बॅंकचा अनुभव आठवला म्हणून सांगतो  एक राष्ट्रीयकृत बँक आहे येथे तर फार नवलाई चा अनुभव सांगतो एक व्यक्ती जो ज्याला चालताही येत नव्हते शक्यतो व्यक्ती आजारी असावा त्याला रिक्षा मधून आणले होते तर काही वयोवृद्ध महिला ह्या सुध्दा त्यांचा पगार घ्यायला बॅंकेत आल्या होत्या पण ज्या व्यक्तीला रिक्षातून आणले होते त्या व्यक्तीचा सही  , किंवा अंगठा जे असेल ते बॅंकेच्या एका शिपाई ने रिक्षा जवळ जाऊन पैसे अदा करण्याच्या पावतीवर घेतले जर बॅंकेचे शिपाई स्वतः जर सही, अंगठा घेऊन परत त्या व्यक्ती सोबत आलेल्या त्यांच्या प्रतिनिधी ला रांगेत उभे केले आधीच गर्दी त्यात बॅंक अधिकारी व्यवस्थित बोलत नाही की वेळेवर काम होणे गरजेचे असते प्रत्येक व्यक्ती आपले काहींना काही काम सोडून गरज असते तेव्हांच बॅंकेत काम पडते म्हणूनच तर बॅंकेत येतात विनाकारण कोणी हौसेने बॅंकेत येत नाही हे हि यांनी लक्षात घ्यावं पण शेवटी करणार काय कारण आपण स्वतः या गोष्टीला जबाबदार आहोत हे लक्षात यायला पाहिजे म्हणून एकच वाक्य म्हणावं लागेल

व्यथा सर्व सामान्य जनतेच्या कुणीही सोडविण्यासाठी पुढे येईना 

        शामसुंदर सोनवणे नेशन 

महाराष्ट्र व्यवस्थापकीय संपादक